Predestination.

m.imdb.com
Kanka bana çok ilginç gelmişti.

predestination +1 ama gün yüzü görmemiş değildir bence :d

Evet aslında söyledikten sonra ben de "izlemiştir kesin" diye düşündüm ama bundan daha az popüler ve izlemeye değer bi film gelmedi aklıma.

12 maymoon

@himmet dayi yapma bunu. Daha ilk 11 i saymadim.

www.imdb.com

www.imdb.com

www.imdb.com

@trajikomix iyisin ama izledim.
@allahyazdiysabozsun izledim.
@divit izledim.

planet of the apes 1968(izlediysen ne alaka diyebilirsin ama izlemediysen tatmin eder)

edit: aklıma geldikçe yazayım.

butterfly effect.
arog

Komikli bendekiler:
Hot tub time machine
Blast from the past (machinesiz)

www.imdb.com

dandik filmdir ama aklıma geldi sen öyle sorunca.

Dandik olur mu süper konulu filmdi ama iste ikinci yari biraz dahabiyi olsaydi keske.

aa şey çok iyiydi bence ya, palm springs.

gerçi pek gün yüzü görmemiş değil ama çok izlenmiş bir yapım da değildir belki.

faq about time travel diyecektim ama iyi bir izleyiciysen bunu da izlemissindir.

bir de about time vardi o da guzeldi.

the thirteenth floor

Army of Darkness (1992)

Çooook absürt bir filmdi ama.

Frequency: www.imdb.com

Takip

bill and ted serisi
tür belirtilmemiş ya, ne vuruyorsunuz

interstate 60

melankoli aslında bir ruhsal tabir antik yunandan geliyor, arabesk ise kültürel olarak daha geniş bir kavram

Malenkoli duygu durumunu ifade eder arabesk arabesk ise araplara özgü demek fakat bizde müzik türü olarak kullanılıyor. Aynı şekilde bazı hüzünlendiren şarkılar içinde melankolik denir.

İlki bir duygu; diğeri ise, yaygın olarak bilinen örneklerinde genellikle bu duygunun işlendiği, Arap ezgilerinin hakim olduğu, acıklı bir müzik türü. Bence.

melankoli bi çeşit duygu, his. arabesk de içerisinde yer yer hüzün ve dram barındırsa da tam karşılığı bunlar değil. araplara özgü anlamında arabesk. koca bi kültür yani. içerisinde duygu, yaşam şekli, müzik, sinema vs barındırabilir. sanırım arabesk, o ağır duygusal çağrışımını bizimle birlikte kazandı. biz o kültürü farklı yönleriyle ele aldık ve yeniden tanımladık diyebilirim. özellikle müzik ve sinemada karşılığını görüyoruz bunun.

yanlışım varsa düzeltin ama kişisel çıkarımlarım bu şekilde :)

arabesk acıya ve kaybedilen subjeye duyulan haz ve bunun yarattığı yapısal bir duygu durumu bağımlılığı.

melankoli ise acıyı yaşatana veya kaybedilen subjeye duyulan sitem, öfke ve nefretle birleşen sonu olmayan bir arayış döngüsü.

arabesk acıyı kabullenir, melankoli acıyı kabullenmemek üzere direnir ve bundan beslenir.

Sanırım kültüre bağlı olarak değişen ama temelde benzer durumları ifade ediyor.
Bazı örneklere sırayla bakalım:
Arabesk- Melankoli
Derbeder- Bohem
Münevver- Aydın/Entel
Lahmacun- Pizza
Fırlama - Hiperaktif
Basur- Hemoroid
Mecnun- Romeo
Pakize - Juliet

görüyorsunuz işte soldaki bize ait kavramlar. ama işin içine batı odaklı anlayış girdiğinde bir anda entel rüzgarlar esiyor.

www.youtube.com

www.youtube.com

www.youtube.com

Moaning şakası. Rahatsız edici olabilir.

youtu.be

www.youtube.com

www.youtube.com

www.youtube.com

www.youtube.com

www.youtube.com

www.youtube.com

www.youtube.com (once bunu izlemek lazim www.youtube.com

www.reddit.com (bu efsane)

sabat bence

türk hahambaşılığı ''şabat'' kullanıyor. sebt de olur.
(git: www.turkyahudileri.com)

Kutsal Kitap çevirisinde "şabat" olarak geçiyor. Örneğin: kutsalkitap.info.tr

dikte etmek?
cebren?

Yok aga değil. Bulmadan uyku yok bana. Yani aslında yapilmayacak biseyi anlik bir baski ila ikna edip yaptirmak gibi bişeydi

Emrivaki yapmak? Oldubittiye getirmek?

ağzından girip burnundan çıkmak?
allem etmek kallem etmek?

Kündeye getirmek?

Gog - Giovanni Papini

puslu kıtalar atlası

celal şengör - dahi diktatör

Uygarlık Tarihi - Server Tanilli
Lise son sınıftayken okumuştum. Ufkum açılmıştı. Üni. sınavında yüksek puan almama sebep olmuştu.

Tutunamayanlar listende, saatleri ayarlama enstitüsü de katılmalı. ilber ortaylı'nın da hayata dair yazdıkları olan "bir ömür nasıl yaşanır"

Bu tarza uygun,

Körlük - Jose Saramago

atlamayın okuyun

Marcel Proust ve Gabriel Garcia Marquez külliyatı.
Körlük +1
Tüfek, Çelik, Mikrop

Körlük var.

Gabriel in hiçbir kitabını sevemedim

Herkese teşekkürler

Diğer cevapları da bekliyorum

Sartre'ın "Varoluşçuluk" isimli konferans metni. Okuduklarım arasında, bu dünyaya insan olarak gelmenin ne anlam ifade ettiğini en yalın biçimde özetleyen kitaptı. Bu yüzden, benim için "temel eserler" listesinin ilk sırasında yer bulur her zaman. Okumazsan eksik kalırsın diyemeyeceğim ama okusan iyi edersin bence :)

Alevi bir ailede büyüdüğüm için zor olmadı, 11-12 yaşlarında net olarak karar verdiğimi hatırlıyorum.

dindar sayılabilecek bir aileden geliyorum. çocukluğumdan beri araştırmaya ve okumaya meraklı bir tip oldum. lise dönemlerinde sorgulamaya başladım, islamiyette kendimce çelişkiler, manasızlıklar ve adaletsizlikler gördüm. aslında sarsıcı olmadı, daha çok düşüncelerimi açıklama ve düşüncelerime uygun yaşamakta sıkıntı oldu. yine de "ya islamiyet doğruysa, ya ben yoldan çıkmışsam" tarzı düşünceler ara sıra olmuyor değil.

bir de duyurudaki kişilerin genel olarak dindar sayılabilecek bir aileleri/çevreleri yok yani burada büyük bir yıkım göremezsiniz, çok dindar olup da dönen binde birdir yani. çoğu ortalama müslüman.

tasarlanan kurgu çok küçük yaşlarımdan beri kafamda oturmuyordu, peygamberliğin dünyanın en eski mesleklerinden birisi olduğuna dair okuduklarım çok tutarlı gelmişti.
tesadüf bir yakınımın evinde incil gördüm ve yarım saat kadar okudum çok mantıksız geldi. sonra gidip incil ile kur'an satın aldım. okuduktan sonra hiç şaşırmadım tutarsız olmalarına. yaş 16 o zaman. amerikadayken de yahudi bir çevre oldu iş ortamında. oradan merak sarıp ara ara tevrat okudum. gene aynı bomboş bir içerikle karşılaştım.

aslında benim kadar bunları okumak bile zaman kaybı ciddi anlamda. dünyaya zerre kadar katkı sağlayıp, insanlığa faydası olan insanlara bakmanız bile fazlasıyla yeterli. din ile uğraşıp, din satanlarında yaptıkları ortada zaten.

Bunun dediğiniz gibi "bir anda" olduğunu pek sanmıyorum.

Tatlı su müslümanı bir ailede büyüdüm, ramazanda oruç, bayram namazı falan, bir tek babannem sürekli kuran okurdu ve dinle kafayı bozmuştu. Yazları bütün sokak arkadaşlarım gidiyor diye ben de kuran kursuna gittim, zerre kafam almadı. Bir ara kuran meali okumaya çalıştım, onu da kafam almadı, bitiremedim. Bu arada önce bilimkurgu, sonra pozitif bilim kitapları girdi hayatıma, "aha bak bu mantıklı" dedim. Ama çocukken bile, "uyumadan önce dua et" mevzusu falan asla kafama yatmıyordu, hiçbir zaman dine yatkın olmadım bence.

İran'da doğup büyüyen, hafız/imam olan, sonradan ateist olan bir tanıdığım var, bu mevzuları biraz konuşmuştuk. Keşke onunla sohbet edebilseydiniz bu konuda, o kadar kapalı bir inanç sisteminde büyüyüp ateizme ulaşma süreci cidden çok ilginç.

Cevabım silinmiş.

“Dindar bir ailede, tüm ibadetleri yerine getirerek büyütüldüm. Uzun uzun bahsetmeyeceğim ama en az bir yıl arafta kalmıştım. İnancımı terk etmek hiç kolay olmadı.”

Mantık yönü ağır basan bir insan olmama rağmen inancımı sorgulamaya başlamam vicdani yönden oldu. Arafta kaldığım süre boyunca ise akıl ve mantığa uyan kanıtlar edindiğim için inancımı terk edebildim.

ateist baba - annesinin etkisinde kaldığı için inanan anne ortamında büyüdüm. ananem onda kaldığım zamanlar bana dua öğretirdi, babam farkettiği zaman çok kızardı fln. babam sayesinde senin anlattığına benzer yetiştirildim. babam tam pozitif bilim insanıydı ve her şeyi açıklardı bana. 17 yaşında babamı kaybedene kadar allah'ın varlığından başka bir inancım yoktu. babamla birlikte o inancı da kaybettim.

Dini cemaatlerin nasıl çıkar amaçlı suç örgütü olduklarını gördükten sonra.
Fetö öncesi oluyor kendi adıma.

ben yobaz olmayan ama müslüman bir ailede büyüdüm.

çok net kırılma anları hatırlamıyorum, bende yavaşça oldu.
ama liseyi bitirdiğimde din dosyasını kapatıp yakmıştım, bunu iyi hatırlıyorum.

zaten hemen sonrasında da çok zor günler, hatta yıllar geçirdim ve bana sürekli tatlı dille, ısrarla telkin edilmesine rağmen bir kere bile aklımdan dinden medet ummayı geçirmedim. tersine acı çektikçe dinden tiksintim daha da koyulaştı.

ben galiba ölüm gerçeğiyle gereğinden erken bir şekilde kendi başıma yüzleşmiştim. çocukken geceleri sürekli ölümü ve sonsuz hayatı düşündüğüm bir dönem oldu. gece uyku vakti çok yüksek konsantrasyonla bu konulara takılıp işin içinden çıkamıyordum bir türlü. başka çocuklar da da böyle bir "karanlık dönem" yaşıyor mu bilmiyorum. vardır belki de ama kimseden duymadım.

işte dinlerin de bu tür cevapsız sorulara bir cevap olarak üretildiğini düşünüyorum. yani kişinin korkunç derecede saçma ama rahatlatıcı bir şeye inanmak mı yoksa daha acı verici de olsa gerçeği seçmek mi noktasında yapacağı tercihe kalıyor iş. yoksa ben genç bir insanın 2021 yılında ciddi ciddi müslüman olabileceğine inanmıyorum. yani inanasım gelmiyor. tamam hepimizin hayatı türlü saçmalıkla dolu, hiçbirimiz gödel, wittgenstein değiliz (onların hayat bile delilik doludur zaten ki gödel sıyırmıştı mesela) ama bu kadar da değil ya. buna kalpten inanabilen bir insana saygı gösteremiyorum artık.

her neyse biraz dağınık oldu ama böyle.

18-19 yaşımdayken an american crime filmini izleyip, üzerine okuyup konuştuktan sonra oldu.

diyanetin açıklamaları gayet yeterli bence.

Tanıdığım en iyi ve en dürüst ve üstelik iyi bir müslüman insan olan amcam 12 yaşında oğlunu toprağa verdiğinde.. birkaç sene sonra da canlı yayında bir sürü insanın gözü önünde kurtarılamadan denizde boğularak öldüğünde..
Tecavüzcüler katiller yüz yaşına kadar yaşarken benim nahif, dünyanın derdini kendine dert eden babam 52 yaşında acılar içinde öldüğünde..

Her şeye olan inancımı kaybettim..

Fakat bunlar olduktan 5 yıl sonra imkansız olduğunu bile bile çok istedim ve bebek bekliyorum. İnancım geri geliyor.

Ben de bu surecten gectim diyemem. Ateist olarak buyutulmedim hatta hevesliydim oruc tutayim, cevsen takayim namaz nasil kilinir falan. Neyse, 4. Sinifa gittigim yaslarda bu nasil is lan olmaz oglum oyle sey demeye baslamistim kisa surede de mantigim ustun geldi hic sancili bir surec olmadi.

üniversitedeki arkadaşlarım ve bu konudaki uzun sohbetler sayesinde yavaş yavaş dinden uzaklaştım.

Bayağı dindar ve cemaatçi olan akrabaların içinde büyüdüm. Babam nurcular diye bilinen cemaatin (fetullaçılardan farklı) bayağı tanınan bilinen bir insanı istanbul üni islam enstitüsü mezunu olduğu için Arapça okur yazarlığı olan birisiydi. Hem anne tarafımın bir kısmı hem de baba tarafı 5 vakit namaz kılan, cemaat ayağı olan bir akraba güruhu. Üniversitede tanıştığım komünist sınıf arkadaşlarımın o zamana kadar bana öğretilmiş “herşey kuranda yazıyor” “kalem varsa onu yapan da vardır” minvalindeki saçma şeyleri yerle yeksan eden konuşmalarımızın ardından beni araştırmaya sevk ettiler. O zamanlar bir forum sitesinde “seksi şeytan” gibi bir nicke sahip yazarın hadislerle bir ilahiyat mezunu adamı harcaması, ateistler bilgiyle tokatlayabilir, bunlar hiç de bomboş adamlar değiller aksine bu ilahiyatçılar bu ateistten nasıl cahil olabilirler diye düşündüm. O zamana kadar cemaat içinde gösterilen hatun yahya unsurlarının saçmalıktan ibaret olduğunu, kullanılan fosil resimlerinin olta yemi (üzerinde metal kancayı unutmuşlar) olduğunu gösteren richard dawkins gibi bilim admalarına denk geldim. Daniel dennett isimli felsefecinin dinler tarihi ile ilgili dinleri ayyuka çıkaran videosunu izlemiştim. O zamanlar facebook moda olduğu için ateist-müslüman gruplarına dahil oldum. Ya allah varsa fikri tutarsız geldiği anda da her şeyi terkedip ateist oldum. Bu süreç yaklaşık 1 yıl sürdü. Ama ben müslüman olanların yüksek zekalı kesimini inatçı ya da korkak olarak nitelendiriyorum. Yoksa bunca tutarsızlık varken müslüman kalmak mümkün olamaz.

Sıkı bir şakirttim. Ama kendimce mantıklı bir şekilde götürüyordum inanç meselesini. Cin diye bahsedilenlerin öcüler olmadığını belki mikroskopik canlılar veya uzaylılar olabileceğini düşünüyordum. Hiçbir hadisi ciddiye almıyordum.

Lisede kuranla ilgili şüphelerim başladı. Ama tanrı inancımı tamamen kaybetmem üniversitede ekşideki bir yazıyı okumamla oldu. Zaten çok sorgulardım içimde ama yazıda evrenin kendi kendine oluşabilme ihtimalini o kadar güzel anlatmışlardı ki bi anda gözümden perde kalktı sanki.

Sonraki hafta boyunca hep ağladım. Orada olmadığını bildiğim halde tanrıya sitem ettim bunca zaman yok muydun kime anlattım ben dertlerimi beni nasıl yalnız bırakırsın vs. diye. Şimdi komik de gelse o an yakın bir arkadaşımı kaybetmiş ve aldatılmış hissetmiştim.

ailemin işi sonda da kendi işimle ilgili dünyayı gezmem ve çeşitli inançtan çeşitli milletten insan tanımam bunda etkili oldu.

Özellikle de malezya, arjantin, çin, kudus ve mekke gezilerinden sonra iyice netleşti

Yaratıcı meselesinde çok emin değilim ama din konusuna hep mesafeliydim. Dindar bir ailede yetismedim ama din, kitap korkusunu hissetmiştim çocukluğumda gittiğim Kur'an kurslarında, şunu yaparsan cehenneme gidiyorsun vs dediklerinde yalnızca korktuğumu hatırlıyorum. Hiçbir kutsal kitabı okumadım ama kurmaca hikayeler üzerinde kurulu olduğunu çok uzun zamandır belli belirsiz hissediyordum. Üzerine hiç dusunmedim, öyle miydi böyle miydi demedim. İlgimi cekmedi.

Son birkaç yıldır bu inanmama durumu bütün sosyal organizasyonlara sirayet etti. Yani dini geçtim, devlet, ahlak tamamının insan yapısı olduğunu anlıyorsun. Zincirlerinden bir bir kurtulmak gibi. Bakın bir örnek vereyim: Online kpss kursuna gidiyorum, hoca Whatsapp şu kadar soru çözün diye ödev verdi. Pazar akşamı video çekip yollayın hepiniz falan dedi. Lan dedim, yapmasam ne olacak, bir yaptırımı mi var sanki? Sonra baktım insanlar bu ultimatomu ciddiye almaya başladılar grupta, "Ay hocam ne kadar süremiz kaldı?", "Ben disaridaydim hocam, şimdi hemen başlıyorum" demeye başladılar. İş ciddiye bindi, otorite doğdu birden, hepimizin iyiliğine olduğuna inandığımız bir amaç uğruna bir buyuran etrafında birleştik. Paragrafın başında bahsettigim insan ürünü her türlü sosyal organizasyonun da çalışma mekanizması özünde bu. Bir noktadan sonra bu hikayeye o kadar inanıyoruz ki kainatın başından beri oradaymış, dogalmis gibi geliyor. Kpss hocasının buyruğu evrile evrile tanrının buyruğuna dönüşüyor.

Beni inanılmaz rahatlatıyor bu düşünceler, hiçbir şey hayatı değil, zaruri değil, anlattığımız hikayelere inanıyor gibi yapsak yeterli. Olmeyelim, haz alalım yaşadığımizdan yeterli.

Yıkım değildi; lisede sınıf arkadaşımla konusmaya başlayınca okumaya, araştırmaya başladım. Saçmalık ya dedim. Yikim da olmadi. Hayatimin büyük bir parçası değildi, genel kültür gibi bir şeydi.

Edit: haz alamazsınız da olur, bunun için de tribe girenler olur şimdi. "Mutlu olmamız gerekiyormuş has.ktir! Hemen mutlu olmalıyım" diye. Hiçbir şey yapmak zorunda değilsiniz.

Kazanmadım ki kaybedeyim. İnandıklarım, büyük oranda çocukken kafama doldurdukları korkulardan ve ön yargılardan ibaretti. Yürekten hissettiğim bir inanmışlık değildi benimki. Haliyle geride bırakması da çok güç olmadı. Sarsıcı bir tecrübe yaşamadım, doğum sancıları çekmedim. Adım adım, santim santim, ilmek ilmek ilerleyen bir geçişti. Hiç canım acımadı :) Sadece din de değil. O güne kadar sağdan soldan işittiklerimle dağarcığımda yer tutmuş ne varsa aklımda, eş zamanlı olarak aşınıp ufalandılar. Bir şeyi yitirme değil de, daha çok kendini bulma süreciydi aslında.

Kazanmadım ki kaybedeyim +1

6. Sınıfa kadar her yaz kuran kursuna giden, kuran okumaya o yaşta başlamış, hacı dedelerin ve kapalı bir annenin oğlu olarak hiç baskı altında hissetmeden islam öğretildim. Ama daha ufacık çocukken bile hiçbiri bana bir anlam ifade etmiyordu, annem üzülmesin diye gidiyordum. Ama daha o yaşta bile duaymış, ibadetmiş bunların bir anlama geldiğine inanamadım. Bile isteye yaptığım bir şey değildi.

Çocuksun tabii ki inanç hissin olmaz desen, babaannem öldüğünde ya da 99 depreminde tanıdıklar öldüğünde "sığınabilirdim". Bence allah bana hidayet vermemiş, içimde yok yani. Manevi tarafı gelişkin bir insan değilim.

Benim suçum mu bu? Gelmiyor işte içimden inanmak, bu öğrenilebilen bişey olsa çoktan öğrenmiştim. Annem beni döve döve namaza devam ettirmedi diye mi suçlu? Benim gibi inanmaya ihtiyaç duymayan biri için sonuç illa ki cehennem mi? İyi bir insan olmamın hiç önemi yok mu?
Sırf bunların cevabının olmaması bile inanmamak için bir sebep.

Kutsal kitapları okuduktan sonra. Zaten yoktu da işte daha çok emin oldum diyelim.

Teoride alevi, pratikte ateist olan bir ailede büyüdüm. Hiçbir dini ritüel konusunda bilgisi yok ailede kimsenin. Evin duvarında en ufak bir dini simge de yer almaz örneğin. Bu nedenle hiçbir zaman güçlü dini inancı olan biri olmadım. Bu konuda aile tarafından herhangi bir baskı ya da öğreti olmadığı için birçok şey kendi kendine gelişti.

İlk okulun başlarında bir tanrının varlığına inandığımı biliyorum. Dua falan ettiğimi hatırlarım. Ama tabiri yerindeyse "kafa basmaya başladıkça" birçok şeyi sorgulamaya başladım. İnanç konusunda da keskin bir geçiş olmayanlardanım ben. Sorgulamaların yanı sıra hem çekirdek ailem hem de akrabaların çoğunluğu zaten çok inançlı kimseler olmadığı için öyle bir çevrede büyümenin de etkisi var elbette.

Keskin bir geçiş olmadı diyorum ama hiçbir zaman agnostik bir düşünceye sahip olmadığımı da biliyorum. Yani kafamda hiç "acaba" olmadı. Var ile yok arası aslında keskin bir geçişti ama bunun ne zamana rastladığını hatırlamıyorum.

Richard Dawkins'in The God Delusion kitabında 1 ile 7 arası bir skala vardır.
1: Kesin olarak bir tanrının var olduğunu düşünen kişi
7: Kesin olarak bir tanrının olmadığını düşünen kişi

Richard Dawkins kendinin 6 (bazı söylemlerinde 6,9) olduğunu ama 7 olmadığını, çünkü bu konuda bir kesinlik belirtmenin 'bilim dışı' olduğunu söyler. Şüpheci yaklaşır yani.

Ben kendimi 7 olarak görüyorum. Çünkü bilim insanı değilim :)

inançsız baba - soft müslüman bir anneyle büyüdüm. annem müslüman olmasına rağmen birkaç dua ve regl sonrası abdesti öğretmesi dışında herhangi bir dini empoze çabasına girmedi.

Anneannem de namaz kılmaz, oruç tutmaz ama dinin şehir efsanelerine çok meraklıdır, böyle saçma sapan hikâyeler olur ya onları anlatırdı arada. babam da sinirlendirdi ve bize hep bunların akılcı olmadığını nedenleriyle açıklardı.

15-16 yaşlarıma gelince okumaya anlamaya başladıkça; dinler tarihini, farklı inanç sistemlerini, kültürleri, mitolojiyi ve dini ritüellerin yansımalarını gördükçe zaten çok kuvvetli olmayan inancım ciddi şekilde sarsıldı. Özellikle dünya tarihinin %80'inin ekonomiyle ve ticaret döngüsüyle alakalı olduğunu idrak edince ise tamamen inançsızlaştım. ölümden sonraki hayatın olmama mevzusu da benim için ne küçükken ne de şimdi yıkım olmadı. zira sonsuzluk fikri ağır bir yükmüş gibi geliyor.

ben yazılanların aksine bir durumdayım sanırım.

"geleneksel islam" çerçevesinde yaşayıp giden bir ailede büyüdüm.
namazın kılınmadığı ama oruçların aksatılmadığı, kitap okunmayan ve kuranda olmayan şeylerin birileri tarafından din diye yutturulduğu şeylerle çevrelenmiş bir aile ortamı diyelim. yani türkiye'nin büyük bir kısmı nasılsa benim ailemde öyleydi.

lise zamanlarında saf ve samimi duygularla "geleneksel islam" çerçevesinde dindar bir insan oldum ama herhangi bir cemaat vesaire ortamında hayatım boyunca hiç bulunmadım. geldiğim süreçte onlarca kişiyi dinleyip farklı yorumları dinledim ama burada yazılan kişilerin aksine "sorgulama" kafasına biraz geç girdiğim için sanırım dindarlıktan kopmadım. daha çok toyken sorgulamış olsam muhtemelen ne lan bu saçmalıklar deyip farklı birisi olurdum diye düşünüyorum. saflığım bir nevi beni bu durumdan engelledi diyebilirim.

şu aşamada geleneksel islam öğretisindeki saçmalıklardan kurtulup gerçek islamı öğrenmeye çalıştıkça inancım daha da artıyor. fakat dediğim gibi uzun bir süreç sonrası sorgulama aşamasına geçmiş olmak daha olgun düşünmeme sebep oldu bence.

İnançsız 38 yaşında adamım. Eğer dinlerin söylemediği ama gerçekte olan bir amaç arıyorsan bunu bulamazsın. Çünkü amaç niyetten doğar. Niyet ise ancak farkındalık sahibi bir yaratıcı gerektirir. Buna inanmıyorsan aslında olasılıklar denizinde savrulduğumuzu kabullenmen gerekir. Amaçsızlık içinde en başarılının soyunu sürdürdüğü bir düzen var. Bu düzende başarılı olmana rağmen beyninin, empati yeteneğinin gelişkinliği nedeniyle üstüne koyacak bir şeyler arıyorsan bunun cevabı zaten yine hormonlarımızda. Dünya üzerindeki gereksiz acıları azaltmayı ana ilke olarak benimseyebilirsin. Çünkü hayatta en büyük tatminin bu yoldan geçtiğini göreceksin. "İsteyerek bir yükün altına girip onu taşımak ve bu vesile ile acıları azaltmak" Cennet için değil aklınla bunun en onurlu tavır olduğunu bulmak çok zor değil.

Bence "it's not about the destinaon, it's about the journey" yaşamak için yaşıyoruz. İlla dünya sonrası yaşam ya da dünyada büyük bir iz bırakmak gerekmiyor. Hayat diye bir düzen var, var oluyoruz ve sonra ölüyoruz. Amaç bu bence.

finansal bagimsizligimi sagladiktan sonra dunyadaki butun muzikleri dinlemek, filmleri izlemek, oyunlari oynamak ve kitaplari okumak istiyorum. tamam hepsi degil ama olabildigince cogunu, haha.

Hiçbir şey için yaşamıyoruz. Tesadüfen dünyaya geldik, anlamsız hayatlarımızı yaşayıp toprakta böceklere yem olacağız. Doğanın döngüsüne karışacağız.

Bunu kabullenemeyen intihar ediyor, bu minicik ve anlamsız yaşamdan bi şekilde keyif almayı başaranlar mutlu şekilde yaşıyor, hem kabullenemeyip hem de ölmeyi götü yemeyenlerse ekşi itiraf başlığında ağlıyor asfsf.

Hobileriniz, sevmek sevilmek, güzel bir şarkıya denk gelmek... İsteyen en ufak şeyde mutluluğu bulabilir ama anlam? Anlam yok.

Seviyoruz çünkü sevebiliyoruz ve oksitosin, seratonin filan salgılayıp mutlu oluyoruz bi süreliğine. Ockham'ın usturası güzel bir araç genel olarak. Bir şeyi en basit haliyle düşünmeliyiz. Karmaşık hale getirip cevabı olmayan sorularda boğulmanın ne yararı var? (Filozof olma hayaliniz varsa bilemeyeceğim lol)

Oncelikle 40 yasindayim bu tip muhabbetler acildiginda gulup gececek, soyleyecek iki cift lafi olmayacak tiynetle insanla 1 dakika daha uzatmam ve arkadasligi keserim yavastan.

Inancli biri olmama ragmen hayati tamamen bos buluyorum. Kalu bela derler o zaman ruhumuzun bu yasami istedigine inanilir, bir secim yaparak gelmisiz yani fakat tamamen bos beles cennette takilmaktan kaynakli bir ruh zirvalamasi olarak goruyorum dunyaya gidelim isteginde bulunmayi kendi inancim cercevesinde.

inancli biri olmama, burada oturup benim dunya gorusum hayatin isleyisinin nasil olduguna dair gorusum budur desem cok tuhaf karsilanacak bir hayat gorusum olmasina ragmen zerre spiritualist degilim. inancli olusum tamamen kendi icimde ikna oldugum Allahin varliginin kesinliginden geliyor bu hayati cennet sevdasiyla yasayan sofilerden degilim.

Cennet anlayisimi da black mirror'un bir bolumu cok guzel vermisti.

Neyse hayat bos, bir manasi yok. Insan olma deneyimini yasamak icin burdayiz sadece.

İnançsız bir insan mutlu olmak için yaşar. Mutluluğu başka bir dünyaya bırakmaz, bu dünyada yakalamaya çalışır. Klişe olabilir belki ama sabah kalkınca ilk aklına ne geliyorsa onun için yaşıyorsun. Aklına hiçbir şey gelmiyorsa hayatta basarabileceğin küçük hedefler koy, finansal yönden sıkıntın varsa onu düzelt, yoksa parayı kullanarak en çok mutluluğu nasıl yakalarım bunu düşün, gez toz ne bileyim. Arkadaş mı bulamıyorsun? Yeni arkadaş edin. İnsanları sevmiyorum diyorsan yapacak bir şey yok, o zaman bunalıma merhaba de.

güzel bir hayat yaşamak, keyif yapmak için, mutlu olmak ve insanları mutlu etmek için yaşıyoruz. öyle kendime has amaçlarım falan yok, kendime ayrılan süreyi güzel harcamaya çalışıyorum.

Bu sorunun cok degerli bir soru olmadigini dusunuyorum.

Ortaokul yillarimda "Insan Neyle Yasar?"i okumustum ve bu sorunun cok daha ustunde kafa yorulmasi gerekilen bir soru olduguna o vakitten beri ikna olmus durumdayim. Tolstoy ile yollarimi ayirdim, onun o hikayedeki degerleri benim degerlerim degil artik ama odagimda o soru hep var oldu. Neyle yasarim, neyle yasamaliyim?

Neden bu dünyada doğuyoruz? Neden ve nasıl öleceğiz? Sonunda gittiğimizde yanımıza hiçbir şey alamadığımız halde, kavradığımız her şey neden nihayetinde bize kalıcı mutluluk vermekte başarısız oluyor? "Mezarın cebi yok."

Her insanın bu sorusu vardır. Her din bu durumdan bahseder. Ve her felsefe ve inancın bu ikilem için bir açıklaması vardır.

Ancak hiçbir felsefe ya da din, insan bilincinin doğası, varoluşun temel doğası, doğum ve ölüm meselesi hakkında herkes için kabul edilebilir tam bir yanıt vermemiştir. Büyük teknolojik ve maddi ilerlemeye ve binlerce yıllık dogmatik dine rağmen, insanlar sadece şu soruyla kalır: "Evet‚ ama ... Ben neyim? "

Ilgini cekti mi? Bu sayfadan alinti,

www.mirrorofzen.com

Bu soruya dusunerek cevap yok. tatminsizligin sonu yok, ancak butun inanc ve dusuncelerin otesinde, eksik olmayan, dogum ve olumun otesinde, kimligin, varolusun, var olmayisin otesinde ne var diye merak ediyorsan, budizm ve zen, bunu kesfetmek icin var.

Facebookta bir damla zen diye ararsan haftada 2 kere bulusup zen pratigi ve muhabbet oluyor, katilabilirsin.

açıkçası ben de neden bulamıyorum. yalnız değilsiniz bu konuda. hiçbir zaman da bulamayacağımızı düşünüyorum. bence yaşamaya değecek şeyler birkaç güzel andan ibaret. birini sevmek, merak edilen bir yere seyahat etmek gibi. insan farkında değil, ama mutluluk üstüne yaşıyor. bunlardan biri gün içinde başıma gelsin de mutlu olayım diye bekliyor. bunun dışında hiçbir sebep yok sabah uyanmak için. bunlar da olmuyorsa zaten insan depresifleşiyor iyice.

bana eskiden çok saçma gelirdi ama tesadüfi bir şekilde burada varolduğumuzu düşünmeye başladım. yani burada olmamız için özel bir sebep yok, asla da olmayacak. yolculuk, hedefe varma şeyleri zırvalık bile olabilir duruma göre. bir anlam yüklemeye çalışmak çok zor. beklenti içerisine girerseniz de üzülüyorsunuz. kısacası boş küme gibi geliyor bana bu sorunun cevabı. yalnızca ölüm günü gelsin diye bekliyormuşuz gibi.

Gülüp dalga geçenler de garipmiş, anlamadım. Her insanın zaman zaman aklına takılır böyle şeyler.

Dünyaya gelmemizin bir amacı yok. Hepimizin ortak bir amacının olması için bizden üstün bir varlığın bizi yaratıp "Sizi şunun için yarattım." demesi gerekirdi. O zaman insanlık olarak tek bir amaç uğruna hep beraber çalışırdık ama böyle bir şey yok. Kendine bir amaç yaratabilirsin ama onu da sırf bir amacım olsun diye yaparsan o da bir kanadı kırık kalır.

Dünyanın en zor sorularından birisine burada yanıt bulamazsın.

Ayrıca genç yaşta düzenini kurduğun için biraz boşluğa düşmüş olman normal. Ben mesela ne kadar bu konuları düşünsem de senin kadar boşlukta değilim çünkü düzenimi kuramadım :)

Kısa vadeli (birkaç yıllık) hedefler de koyabilirsin kendine.

Camus de okuyabilirsin, tavsiye ederim.

29 yaşındayım
deistim
stranger in a strange land pozisyonunda yalnızım
istesem bir senede biriktirdiğim parayla 10 senelik bir eli yüzü düzgün araba alırım
bu sene hiç izin kullanmadım
yeri geldi haftasonu da çalıştım (ekstra para veriyorlar iyi oluyor)
ot gibi yaşıyorum
ama günler geçiyor, öyle geçinip gidiyoruz, bazen hüzünlü ve bazen mutlu, karışık
yalnız işimi iyi yapıyorsam, sorunları çat çat çözüyorsam, işimde en iyi isem, benden iyisi yok bu aralar

Ne desek bildik lafları tekrarlamanın ilerisine gidemeyeceğiz. Ya "farkında olsak da olmasak da, sınırlı benliklerimizin ötesine geçen, varlığın en derin temellerine kök salmış aşkın bir anlam var" diyeceğiz ya da "temeller"e ilişkin metafizik kurgulara dalmayı boşuna bir çaba sayıp "burada bulunuşumuzun nesnel bir anlamı yok, öylece bırakıldık dünyaya, onu nasıl anlamlandıracağımız da bize bağlı" diyerek işin içinden sıyrılacağız. Soruna nereden yaklaşırsak yaklaşalım, insan denilen organizmanın sadece yeyip içmeyle ayakta durmadığı kuşku götürmez bir gerçek. Yapıp ettiklerinin bir şeye değdiğini hissetmek istiyor insan. Sabahın ayazında yatağından fırlayıp, maddi uygarlığın vecibelerini yerine getirmek üzere sokakları dolduran çılgın kaynaşmaya bir köşesinden dahil olmak için bir yaşama nedenine ihtiyaç duyuyor. Bazıları bu "neden"lere dair net bir görüşe sahip ya da öyleymiş gibi davranıyorlar. Banka hesaplarındaki birikimleri mi, ahrette ulaşmayı umdukları ilahi mükafat mı ya da canları kadar sevdikleri başka biri mi?.. Çoğunluğu oluşturan diğerlerimiz ise henüz uğruna yaşanacak şeyin eksiksiz bir resmini çizmemiş kafasında, belki de öyle bir resim hiç olmayacak; daha önünde görülecek güzel günlerin olduğunu fısıldayan belli belirsiz bir umudun peşinden sürüklenerek hayatına devam ediyor sadece.

Kutsal Kitap'ta "Vaiz" diye bir bölüm var, tam da bu konuları işliyor. Hazır sırası gelmişken oradan sevdiğim bir pasajı paylaşmazsam çatlarım :D

Buyurun:

"Git, sevinçle ekmeğini ye, neşeyle şarabını iç. Çünkü yaptıkların baştan beri Tanrı'nın hoşuna gitti. Giysilerin hep ak olsun. Başından zeytinyağı eksilmesin. Güneşin altında Tanrı'nın sana verdiği boş ömrün bütün günlerini, bütün anlamsız günlerini sevdiğin karınla güzel güzel yaşayarak geçir. Çünkü hayattan ve güneşin altında harcadığın emekten payına düşecek olan budur. Çalışmak için eline ne geçerse, var gücünle çalış. Çünkü gitmekte olduğun ölüler diyarında iş, tasarı, bilgi ve bilgelik yoktur."

İlk olarak başlık troll değil. Veriler doğru.

İkinci olarak, söylediğin doğru. Bazı yasakların sona ermesinin günlük vaka sayısına henüz etkisi yok. O yüzden bahsettiğin o tarz entry'leri yazanların ekseriyeti mal.

Bunda şaşılacak bir şey yok. Çünkü sözlük son birkaç yıldır "ne kadar çok kullanıcı, ne kadar çok içerik o kadar çok para" politikasıyla yönetildiği için ne kadar boş adam varsa sözlüğe yığıldı.

zaten gece 11-12'ye doğru gündemde yükselen başlıklara bir bak ve örneğin "dertleşecek insan veritabanı" başlığına bir gir yazar profilini daha iyi anlarsın. sadece futbol konuşan ve bu tip başlıklara "25 santim aletim var" diye yazan adamlardan muhakeme yaplamarını bekleme bence.

en çok da firma rezaletlerinde oluyor bu. adam yazıyor şu firma şu kadar paramı iç etti. şu kurye beni dövdü. ortada hiçbir kanıt yok. ama herkes sanki başlığı açanın iddiaları %100 doğruymuş gibi firmaya döşüyor. sanki yıllarca bunun için beklemişler gibi.

İnsanların %99.99'u önce düşünüp sonra bir konu hakkında yargıya varmaz. Önceden gelen kabulleri vardır, gelen veriyi o kabul içinde bir yerlere oturtur, rasyonalize eder.

Yani sokağa çıkma yasağı kalkınca vaka sayısının artacağına inanıyor adam, bakıyor ilk gün şu kadar vaka olmuş, "aa ben demiştim" diye yapıştırıyor. Tam tersi gibi vaka sayısının artışına bakıp, sonra sebeplerini sorgulayıp, en son yasakların kalkması olduğu sonucuna varmıyor yani, tersten işliyor süreç.

Bu "tersten işleme" olayı aslında insanın yapısını düşününce çok normal. "Balık niye yüzüyor" diye değil, "bir şey yüzüyorsa balıktır" diye düşünüyoruz, çünkü böylesi pratikte çok daha faydalı. Son birkaç yüzyıl (ve onda da toplumun çok küçük bir kesimi hariç) böyle bir şeye hiç ihtiyacı olmadı insan beyninin. Bir faydası ya da amacı yoktu, olsa bile bunu yapacak enerjimiz/kaynağımız yoktu.

Default'u o yani, tam tersi için özel bir eğitim gerekiyor.

Ezici sebep kalabalık olması. Yazarken özenmiyor insanlar artık. Çünkü yazdığın şey çok büyük ihtimalle kaybolacak. Ayrıca ilk yazılar öne çıkyor, düşünmeye ya da referans aramaya vakit bırakmıyor bazı yazarlar.

Sadece bu da değil, reasoning de yok artık. Destekli bir argüman hak getire, geçir lafı topla favları.

Bir de şey komik, ilk 10 entry resmen geriye kalan entryleri şekillendiriyor. Bir tür "mahalle baskısı" veya tersi "aynı fikirdeki kalabalığın gürültüsü" çok şiddetli.

İlk 5 sayfaya şöyle bir göz gezdirdim de; bence o kadar da vahim bir görüntü yok. Vaka sayısındaki ani artışı, ciddi ciddi dün itibarıyla yasakların gevşetilmesine bağlayan çok fazla girdiye rastlamadım. En azından sözlük ekseriyetinin muhakeme yetisinden şüphe duyacak kadar yoğun görünmediler bana. Ben mi kanaatkar yaklaşıyorum yoksa? İnsan aklı, yaradılışı gereği art arda gelen iki olay arasında neden-sonuç bağı kurmaya eğilimli zaten; buna bir de en az düşünce sarfiyatı gerektiren yargıya hemencecik atlama huyumuz eklenince, doğal olarak bu tür yüzeysel yorumlar ortaya çıkıyor. Çok da takılma bence, manyak olursun :D

muhalifi olsun, yandaşı olsun genel bir düşünce ve sorgulama tembelliği var insanlarda. yandaş tabanı zaten hiç sallamıyorum ama nispeten daha okumuş olması gereken muhalif tabanda da kötü bir şey gördüğün anda --> inan --> abart --> yay algoritması çalışıyor. bunu insanların kötümserlik yayarak, kendi kötü durumları hakkında kendilerini iyi hissetmeye çalışmaları ile açıklıyorum kendimce. yani bak her şey çok kötü zaten, ben kötüyüm ama beni boşver yalnız değilim, modu var.

sizin mantığınıza göre haddini aşmak da olumlu bir şey :)

daha çok tıklansın diye başlığı yanıltıcı koymuş olabilirler. (bkz: clickbait)

Korku eşiği ve korkulan eşik farklı şeyler

Örnek:

Korkulan eşik: Günlük 10 bin vaka.

Korkulan eşiğin aşılması: 10 bin vakanın üstüne çıkılması. Yani olumlu ya da olumsuz diye yargıya varılamıyor. Bir yanlışlık yok.

Bu net olumsuz anlam.

"Korkulan eşik" deyince o eşiğin ötesinde korkulması gereken bir şey yokmuş, eşiği geçince felaha erecekmişiz izlenimi uyandırabiliyor: "Korkulan eşiği atlattık, artık rahat bir nefes alabilirsiniz". Bunun yerine "güvenli sınır aşıldı" veya "psikolojik sınır geçildi" gibi bir ifade kullanılsa durumun değişimindeki olumsuz gidiş daha iyi yansıtılabilir gibi geliyor bana.

Ya da en iyisi "eşik/sınır" metaforunu tümden bir kenara bırakalım.

Haber Turkcesini tartismaya pek gerek yok ama bir esigi atlamak da bir seyi asmak da olumlu anlamda oldugu uzere bir esigin asilmasi olumlu bir anlam. Korkulan bir esik (artik bir esikten neden korkulursa) asildiysa duzluge sag salim cikilmis demektir.

İlacin surasi:

www.reddit.com

O ne ki :$ ingiliççem yok.

Bu tarz ic rahatlatan seylerin oldugu bi yer

kusuyorum izninle.

Bu bana hiç yabancı gelmedi. Yok, ben değil, sivilce sıkmayı hobi haline getirmiş bir akrabam var. Beraber oturmuş konuşurken, gözleriyle yüzümü şöyle bir tarar, benim varlığından bile bihaber olduğum sivilceleri tespit edip o saniye sıktırmam için ikna çalışmalarına başlardı. Yok, olmaz, acır, yara olur, iz bırakır... Ne dersen de, 5 dakika sonra kafan onun bacağına yaslanmış halde, yediğin çimdiklerin acısıyla yüzünü buruştururken bulurdun kendini. "Of of of, vıjjjjt diye çıkıyor" diye ballandırmaz mı bir de...

@huçi kuçi

Bildiğin gibi değil nasıl bir doyum + ferahlama karışımı bir his... ayyyy.

buraya bayılırsın muhtemelen.

www.reddit.com

Masaj videolarını tavsiye ederim :):):)
Bağımlılık yapıyor, özellikle küt küt beli bacağı kütletenler

dr pimple popper var, youtube'dan bakabilirsin.

okulu veya kursu yok. menüyü kurcalayınca göreceksiniz antreman vb gibi şeyleri.

youtube'a bakabilirsiniz. mümkünse iyi oynayan arkadaşınız varsa beraber oynayabilirsiniz. iyi oyunlar.

bilgisayara karşı amatörde başla gittikçe seviye yükselt belli bi miktar öğrenirsin. sonra insanlarla yapman gerek tabi.

Tecrübeli birine karşı oynarken oyunun dinamiklerini kavramak için yeterince topa sahip olma imkanı bulamayacaksın muhtemelen. Kanlı canlı rakiplere geçmeden önce bilgisayara karşı kolay seviyede oynaman daha iyi olur bence de.

Çok iyi oynayan biriyle oynamak birçok yetini geliştirebilir. Savunma yapmak gibi. Bi de çok spesifik düşünme. Oyunun açıklarını kullan. Atıyorum bi ara yerden frikik kullanıyorduk sonra kornerleri de hep paslaşarak kullanıyorduk.

Ben de oynayamıyom yıllardır eline ilk defa alan beni yener uğraşma

İonna hocanın dili gayet akıcı ve anlaşılırdır

Üniversitedeyken ders gereği "İnsan ve Değerleri", "Çağın Olayları Arasında" ve "Uludağ Konuşmaları" kitaplarını okumuştum. Hepsi öyle midir bilmiyorum ama bu okuduklarım oldukça yalın bir üslupla yazılmış kitaplardı.

çok akıcı. rahat okunur.

Çok rahat okunacak kitaplar, ancak farklı kitaplara geçtiğiniz zaman tekrarlar arasında boğulabilirsiniz. Bu diğer kitapta da vardı diye.

"insan ve Değerleri", "Uludağ Konuşmaları" ve "İnsan Hakları" kitaplarını okumanızı tavsiye ederim.

filmi bilmiyorum ancak böyle şeyler çok yaygın. tutunamayanlar'ı okuyup o herkesin olric'le ilgili yaptığı alıntıların HEPSİNİN yalan olduğunu, milletin olric üzerinden resmen kendi kendine konuştuğunu öğrenince şok olmuştum ajsdkdf

bu gözler six feet under repliğinin ahmet hamdi'ye atfedildiğini falan gördü artık şaşırmıyorum. benzer bir olaydır muhtemelen.

birkaç ay önce izledim böyle bir cümel hatırlamıyorum

Söz konusu repliğin alıntılandığı birkaç sözlük girdisi:

eksisozluk.com
eksisozluk.com
eksisozluk.com
eksisozluk.com
eksisozluk.com

Ot diye bir edebiyat dergisi bir de karikatürle süsleyip paylaşmış bu sözü: twitter.com

Bunlar gibi onlarcası.

Çok sevdiğim bir filmdir ve böyle bir sözü ben de hatırlamıyorum. Bu uydurma furyasının sonu gelse de bir rahatlasak. En son her sözün altına Freud yazıyorlardı. Aynı kafa maalesef.

tespit mi yapıyor yoksa umurunda değil mi,ne amaçla söyledi? 2ne takmayanı gönder.

Bildiğim bir gerçek zaten, doğru yani. Hayat adil değil diye eklerim üstüne.

Behzat Ç. izlediğini düşünürüm.
youtu.be

mantıklı ve dürüst bir insan olduğunu düşünürdüm.

Söylendiği bağlamı bilmeden yorum yapmak zor. Sırf edilen sözden hareket etmem gerekiyorsa iç sesim şöyle konuşurdu herhalde:

"Herkes mutlu olmak zorunda değilmiş. Peh. Amma laf. Ben de evreni tüm insanlık adına azami mutluluk üretmeye programlanmış devasa bir haz makinesi sanıyordum zati. Aydınlattığın için teşekkürler."

youtu.be bu videoyu mu izledin ?

büyük laf ettiğini zannedip boş konusuyor diye düşünürdüm.

"hayat herkese eşit davranmıyor" veya "dünya adil bir yer değil" dese anlarım ama

dünyada herkes mutlu olmak zorunda değil gerçekten çok kıro laf. o zaman kendisi de mutlu olmak zorunda değil, siklemeyelim kendisini madem.

çapsız, hayat vizyonu dar ve mutsuzluğa mahkûm biri olduğunu düşünürdüm.
mutsuz olanla, "dünyada herkes mutlu olmak zorunda değil" diyen insan aynı kefede değil bence.

mutluluk hayatın adil olmasıyla ve çevresel etkenlerle erişilen bir şey değil.
iç huzurla, insanın kendisiyle barışabilmesiyle, seçimleri ne olmuş olursa olsun kabullenebilmesiyle, anasıyla/babasıyla manevi anlamda alacağı vereceği kalmamış olmakla ilgili bir şey.
o yüzden mutlu olmak zor zaten, çünkü emek ve yüzleşme isteyen bir süreç.
yani mutlu olmak için çaba harcamak lazım, böyle arkaya yaslanıp boş konuşmakla, boş felsefeler yapmakla ulaşılacak bir şey değil.

elbette dünyada herkes mutlu değil ve olmayabilir ama "zorunda değil" diyerek kendi mutsuzluğuna kılıf uyduran ve bu konuyu böyle kabullenip hiçbir çaba gösterme gereği görmeyen, denemeden pes etmiş insanları yakın çevremde bulundurmayı tercih etmiyorum.

çünkü böyle mottolarla yaşayanlar, mutluluğun overrated olduğunu düşünenler, genelde kendisiyle ve duygularıyla yüzleşmekten kaçan, daimi mutsuzluğu kabullenmiş, pişmanlıklarla dolu olan insanlar oluyorlar ve manevi anlamda ne uzuyorlar, ne kısalıyorlar.
her şeye rağmen mutlu olan insanlar gerçekten var ve onların çevresinde olmak önemli çünkü mutluluk, mutsuzluk, umutsuzluk, neşe vb. gibi şeyler de her zaman bulaşıcıdır.

insan mutlu olmayabilir, mutsuz da olabilir, bu cümledeki sorun bakış açısında.

blatta hiberna+1

Bazı insanlar ufak tefek şeyleri dert edip başkalarını darlayabilir. Ya da senin kendince büyük derdin ona o kadar da büyük gelmeyebilir. Bunun üzerine söylenmişse bu söz hoş olmamış ve etkili değil bence.
Müslüm baba bu konuya yumuşak ama sarsıcı bir şekilde değinmiş:
"Hayatta sürekli mutluluğu yakalamaya çalışmak insana saadet getirmez."

Blatta hiberna +1 kendiyle sorunları olduğu için insanlardan nefret eden zavallı biri diye düşünürüm ayrıca

twitter.com

Okyanus otesi, algi oyunu, bunlaar

Terörist

Sehven

Selam ve dua ile

istisare
velev ki

yerli ve milli
dış mihrak
büyük resim
kavas
türbanlı bacı
batının oyunları

edit: hasbihal var bi de, en ayar olduğum kelime.

yerli ve milli

fetö

yerli ve milli

algı

Eyyy

Noktasında
iltisaklı

Akil, açılım

Noktasında
Yerli ve milli
Hamdolsun biz

kalkışma

takiyye
surc-i lisan ettiysek affola

fıtrat.
bunlar.
onlar.
biz yaptık biz.

Mes'ele

biat

mutmain
teget gecti
beka

Görevden af talebi

mazlum kesinlikle bir numarada bence.

algı operasyonları

yerli ve milli

paralel
külliye

Samîmîyyet
As'la
Layüsel

zamanlaması manidar, faiz lobisi, monşer, birtakım odaklar

Parsel parsel
Kupon arazi

bay kemal

beka

Khk
Kayyum

Vatan haini
Din kardeşlerimiz
Toplumsal ahlak yapımız
Milli değerlerimiz

En sevdiklerim bunlar sdjdjs

"algı operasyonu" ile "dış güçler" ölümüne kapışır.

biraz da benimsedikleriniz: acik ve net, guncelleme, noktasinda, inanca hakaret, algi yapmak, kisitlama, laikci, devlet eski bakani, siha, fetö, cumhurbaskanligi hukumet sistemi...

Duble yol

Lobi

şampuanlardan medet ummayın çok etkili olmadıklarını söylemişti doktorum. mantıklı sonuçta saçta ne kadar duruyor ki. doktora gidin bence.

Tiroidlerinizi vs kontrol ettirin.

2,5 aydır apikobal ( b vitamini ) + magnezinc ( magnezyum çinko )kullanıyorum. Sabahları birer tane ve gözle görülür derecede azaldı saç dökülmem

Cildiye doktoruna görünebilirsin. Kan testi değerlerine bakarak beslenme tarzına veya hayat düzenine bağlı bir nedeni olup olmadığını anlayabiliyorlar sanırım.

troid testi + 1, ben de muzdaribim aynı konudan.

onun dışında eğer ailede -amca yada dayılarda hatta daha uzak akarabalarda olsa bile- saç dökülme ihitmali fazla.

fazla stres saç döker, kuzenim kel kaldı, baba tarafında kellik olmadığı halde.

siz en iyisi bir cildiyeye gidin, kan testleri sonucu açığa çıkar muhtemelen sebebi.

www.bayanguzellik.com

Mantigim olumle birlikte hicligin basladigini soyluyor. Aksi oldukca sacma geliyor. "İnsanoglu" olarak bu kadar degerli varliklar oldugumuzu dusunmuyorum, butun olenlerin toplanacagi yerler, oduller, cezalar, kavusmalar vs... Bir karinca icin bunlari nasil dusunmuyorsak insanlik icin de dusunmuyorum, dusunemiyorum.

Sadece 1-2 tane coooook ozledigim kisiler var. Mantigim o zaman kapaniyor, konusursam duyar saniyorum veya ben de oldugumde bulusuruz... Olmaz da iste diyorum ya mantik kapaninca cikiyor bu dusunceler. :)

Ozetle, olumden sonra hiclikten baska bir sey oldugunu dusunmuyorum.

soul ve (ozellikle) coco adli animasyonlari onerebilirim, olumden sonraya dair "enteresan fikir" katkisi saglayabirler.

ben radikal sekilde ikinci kutuptayim fakat olume yaklastikca biraz yumusarmisim gibi geliyor.

Böyle olduğunu düşünmesem de andy weir ın egg isimli öyküsünün animasyon haline getirilmişi bence hoş öykü
youtu.be

Larry king ve neil degrasse tyson ölümle ilgili konuşurken tyson konuyu genr şu an elimizde olan tek şey olan yaşamı anlatmaya çekiyor :)

youtu.be

duydugum enteresan fikirler de ekseriyetle george carlin'den. olum & ilahi dinler uzerine sahane konusmalari var.

sorguya çekilmeden ikinci bir yaşam olabilir. başka bir boyutta ya da reenkarnasyon gibi tekrar bu dünyada.

İdea olarak hayatımızı devam ettirir miyiz acaba? Yaşayan insanlarin herbirini tanımlayan bir nitelik vardır mesela; hırs, iyi niyet, özgüven, merhamet vs. Herbirimizde diğerlerinden daha baskın bir özellik var ve yaşayarak o ideayi güçlendirip öldüğümüzde de diğer 'merhametli_lerle birlikte bir araya gelip yaşayanların hayatlarında kavramsal olarak varlığımızı sürdürüyor olabilir miyiz? Çok uçuk oldu ama böyle şeyleri düşünmek zevkli geliyor. Yoksa ben de ölümle birlikte her şeyin biteceğine tamamen emin gibiyim.

Aslında derdim ölmek, yok olmak değil, anlam arayışı. Neden varız, neden dünyaya geldik gibi şeyler galiba. Varolusumuzun iyi kötü bir anlamınin olduğuna ikna olabilsek ölüm fikri bu kadar zorlamaz gibi.

bana olasılığı en yakın gelen şey simulasyon teorisi, milyar milyar yıl içinde yapay zeka kendi evrenini yaratacak evrimi geçirmiştir diye düşünüyorum, belki biz de kendi özünü yaratmaya çalışan yapay zeka hücreleriyiz.

Tanrıya inanan birisi için de tanrıdan önce ne vardı tanrı nasıl var oldu sorularının cevabı yok zaten cevap nasıl olabilir ki hemen ondan da önce ne vardı nasıl oldu diye soracağız. hiç bir zaman tatmin olamayacağız ve öğrenemeyeceğiz. cennete gitsek bile aklımıza tanrı nasıl oluştu ondan önce ne vardı diye düşüneceğiz. insan beyninin kavrayamadığı ve bu beynimizle hiç bir zaman da kavrayamacağı olayların döndüğü kesin :)

doğmadan önce neredeydin ? işte ölünce de oraya gideceksin.

Bazen düşünüyorum da... Evrenin hiç sonu gelmeyen bir döngü içinde, başından sonuna kadar boyuna aynı seyirde kendini tekrarlama olasılığı ürkütüyor beni. Takılmış plak misali ha bire başa dönüp aynı olayları harfiyen tekrar tekrar yaşayacağız yani. Sonsuz kez. Aynı üzüntüler, aynı pişmanlıklar, aynı korkular, aynı acılar... Döngünün daha önceki sayısız çevriminde olaylar nasıl seyrettiyse birebir aynı şeyleri tecrübe edeceğiz.

Allah vere de bu ihtimal gerçek olmasın, çünkü hiç işime gelmez :D

Evet. Limon tuzu ekleyip kaynatın

Limon tuzu kullanın kimyasallara bulaşmayın, zehirlenirsiniz kalıntı olursa. Tam çözülmezse 2 kere yapın.

Kireç tabakası çok kalın değilse limon tuzu iş görüyor. Suyu kaynatırken çat pat diye kırılan cinsten kalın bir kireç birikimi varsa kireç sökücü daha etkili.

limon tuzu koyun, ketilin yarisina kadar da su koyun aksam. kaynatmayin. sabaha kadar bekleyin ve tataaa

Sirke kaynatmakta işe yarıyor.

ben ara ara yapıyorum.
sadece tabanı değil, yanları da üste kadar kireçli olduğu için neredeyse tamamını dolduruyorum ve limon tuzunu elimle serpiyorum. kirecin yoğun olduğu yerlere daha fazla atıyorum. onu 1-2 denemede zaten ayarlarsınız. en son yaptığımda "dur lan nolcak" diyip 1-2 avuç attım, 15-20 saniye çalıştıktan sonra kapandı. makineyi bozduğumu sandım ama kendini korumaya almış gibiydi. temizledim sonra çalıştı.
otelde çalışan ablalar birkaç damla kireç çözücü-porçöz koyuyormuş ama ketıl tipine göre bozulma olasılığı yüksek, asla denemem, önermem de.

sirke kaynatıp sonra süngerle siliyorum tertemiz oluyor.

limon tuzu +1

tertemiz oluyor içi. Çaydanlık vs.de de kullanıyorum.

sirke ve karbonat karışımı mis gibi yapıyor.

ben ayda 1 kirec sokucu sase kullaniyorum, bulundugum yerin suyu 1 ayda yesil tabakaya donusuyor. limontuzu kesmiyor.

Kireç sökücü de, limon tuzu da olur. Kimyasala iyi durulayacaksanız bulaşmanın bir sakıncası yok. Yeterli iyi duruladığınızdan emin olum

evet. limon tuzu kullandım ve işe yaradı. teşekkürler arkadaşlar.

maşallah 10 diyeyim de bu biraz kendinle de alakalı.
ne güzel durumlarda şikayet edenler var ne rezil durumlarda mutlu olmasını bilenler var.

5 civari

bu skalaya göre 7 herhalde.

1

9 falan mutluyum, evet bence de kendinle alakalı bir durum. sağlığımda, ailemde falan ciddi bi sorun olmadığı sürece ıvır zıvır şeyleri kafaya takmam.

2 falan :(

8/10. hayat kısa, kuşlar uçuyor :)

6/10

7/10

2 sikintim var. biri ask biri para. para cok sorun olmaktan cikiyor yavas yavas da, ask...

Ben burada ne zaman güzel bir şeyde kendimi övsem/oylasam başıma bir şey geliyor.
O yüzden net bir şey söylemeyeceğim :D
Yuvarlanıp gidiyoruz diyelim.
Yapı olarak pozitifimdir ve güler yüzlüyümdür ama genelde. Öyle içi ağlayan cinsten de değil.

Hayat hep mücadele ile geçiyor. Hah şu sorunları hallettim, artık hep mutlu devam edeceğim diye bir şey yok. Benim genç yaşımda gördüğüm bu oldu.

O mutluluğu veya elde ettiklerini korumaya çalışmak için bile sürekli savaş veriyor, stres oluyor, kendini geliştirmek için bir şeylerle boğuşuyorsun.

Yerinde saymaya çalışmak bile bir çaba gerektiriyor. Hayatı idame ettirmeye çalışan insan 10/10 olamaz bence. Hele de Türkiye'de.

çoğu zaman mutluyum ama uzun süredir çözemediğim bir iki sorun sağ olsun bazen umutsuzluk yaratıp ortalamayı düşürüyor.
8/10 diyelim.

3.

Eskiden playstation'da oynadığım oyunlarda geçemediğim bir bölüm olunca kolu ablama devredip o bölümü benim adıma geçmesini beklerdim. Benzer biçimde, hayatımın kontrolünü de bir süreliğine başkasının ellerine teslim edebilme fırsatım olsaydı keşke diyorum. Şöyle bir 3-4 sene, oyun karakterini yönlendirir gibi idare etse beni birisi; bugüne dair bütün sorunları çözmesini beklemiyorum, en azından çözme yoluna soksa, yolun üzerindeki taşları, çalı çırpıyı temizlese... Hayatımın kontrolünü geri aldığımda "evet, yine iyi değil ama hiç değilse artık nereden yürümem gerektiğini biliyorum" diyebilsem... Hiç fena olmazdı.

6,5 / 10

10/2

Valla bilmiyorum. Bazen 8. Bazen 6. Bazen 10 bzen 2.

Bir şeyler eksik ama neyin eksik olduğunu bilmiyorum. Eksik olanı bulsam bi, Alice Harikalar Diyarında.

Aylardır 4.

6-7. mutlulugumun cogu gamsizligimdan geliyor. kendi alanimla ilgili daha iyi bir is bulsam 8-9 derdim.

sana göre bana göre hiçbir mantıklı açıklaması yok.

yasaklayanlara göre "alkol covid'in bulaşmasını, yayılmasını hızlandırüyür. alkol zararlı, covid'li hasta alkol içerse ölüyür.

Sözlükte sanki şöyle bir şey okumuştum haftasonu tekellerin kapalı olması ve alkolün sadece marketlerden satılması eşitsizlik mi ne yaratıyormuş.

Ama bence de mantıklı bir açıklaması yok. Eskiden akşam 10'dan sonra yasaklıyorlardı bu da onun gibi.

ne alaka! kim demiş ölüyor diye
tahminim şu: alkol = partilemek, kalabalık, içiçelik, dipdibelik vs

Yasak varken temel gıda maddelerine erişim serbestisi var. Alkol ise Temel gıda maddesi değil

hastanelerde olusacak alkolle iliskili yogunlugu (alkol zehirlenmesi, alkollu yapilan kaza vs..) azaltmak icin yapiliyor. tabi sadece bu degildir. sosyallesmeyi onleme, hukumetin alkole bakis acisi vs.. de vardir. sadece biz degiliz bu arada.birkac ulke daha yapiyor.

bbc yazmisti.

Haftasonu alkol yasağı normal pandemi güvenliği şartlarında bana mantıklı geliyor, bu olay türkiyede geçmesin de anamaria diye hayali bir ülkede olalım mesela

Alkol ister istemez sosyalleşmeyi teşvik ediyor, büyük etkinlikler olmasa da evlerde arkadaş toplantıları vs

Ulaşım, eğitim, sağlık, kamu düzeni gibi alanlarda bütüncül bir eylem planına ek olarak olasılıkları düşürebilecek ek önlemler bana mantıklı geliyor

Fakat türkiye'de bu önleme kadar ihmal edilen bir sürü önlem, düzenleme, yaklaşım vardı

resmi gerekce, uzayli arkadasin yazdiklari..
tekel bayisi diyormus ki (yersen) "abi benim dukkan kapali ama adam migrostan aliyor ben zarar giriyom"..
ulkemizde hersey hakkkaniyetli oldugu icin..

Resmi ağızlardan yapılan açıklamalar bir kenara, kulak misafiri olduğum ihtiyar meclislerinde dolaşan bir söylentiye göre alkol satışının yasaklanmasının ardında kısıtlama başlamadan hemen önceki gün vatandaşların alkol reyonlarına hücum etmesini sağlayarak vergi gelirlerini artırmak gibi cin fikirli bir akıl yatıyormuş. Bilemedim...

Cumartesi insanlar bir poşet birayla 2 alt sokaktaki arkqdaşının kapısını çalıp sosyalleşmesinler diye

İşlerini engelleyen yalnızlık sebebiyle gelişen depresyon olabilir.

Bence herkesin bir motivasyon kaynağı var, ben de yalnızken hiçbir şey yapmak istemiyorum. Kafam hep başka yerlerde başka diyarlarda. Ne işe odaklanıyorum ne hobilerime. Hep renkli hayaller, arkadaşlıklar hayal ediyorum ama bu ülkeden umudu kestim maalesef.

yalnizlik asosyallik getiriyor, asosyallik yalnizlik getiriyor. vicious cycle hesabi. ben de yalnizken hicbir sey yapmak istemiyorum, kisir dongu.

Ortamınız müsaitse bir evcil hayvan sahiplenebilirsiniz. Elbette sohbet edebileceğiniz bir insanın yerini doldurmuyor, (yeri geliyor insanda hayvan dostunuzun yerini dolduramıyor) ama yalnızlığınızı hafifletir. Bir de kısa vadede bir çözüm olarak, iş yapmak için podcast ya da yeni çekilmiş youtube videoları izliyorum ben. Eski tarihli şeyler izlediğimde kendimi daha yalnız, sanki herkes günü yakalamışta ben geçmişte bir başıma sıkışıp kalmış gibi hissediyorum.

Tercih etmekle mecbur kalmak arasındaki ince çizgi vardır"ı değiştirerek "kalın çizgi" yapmak istiyorum. Çünkü bu o kadar önemli bir şeymiş ki! Bundan yaklaşık 2 ay önce ben de sizin gibi yalnızlıktan şikayet ediyordum. Sonra birtakım bir şeyler oldu/değişti hayatımda. Doktora gittim, şu an ilaç kullanıyorum. Ve hayatımda bir şeyler değişti. ben aslında kendime yetiyormuşum, yalnız kalmak ise aslında ihtiyaç duyduğum bir şeymiş. İnsanlara gereğinden fazla anlam yüklüyor, önem veriyormuşum. Hatta bazı durumlar oluyor ki gelen mesaja bile cevap vermek işkenceye dönüyor. Eğer bir de sizden hoşlanan biri varsa. Evet zaman alıyor yalnız kalmayı öğrenmek. Zor yollarla öğreniyorsun ama bir şekilde öğreniyorsun.

Bir de bence en önemlisi libido farkı. Eğer libido yüksekse insan doğal olarak birine ihtiyaç duyuyor, bu da senin yalnız kalma ihtiyacını bastırıyor ve asla kendine yetenmiyorsun , birilerine ihtiyaç duyuyorsun.

Bir doktora gidip derdini anlatabilirsin bence, bir şey kaybetmezsin.

esasen yalnızlık yaşamanın önünde bir engel teşkil edemeyecek kadar onunla yan yana yürür. zaten yaşamak bireysel yapılan bir şey. o yaşama anlam katarak dolu dolu yaşamak faslıysa, yine önce tek başına bunu yapabildikten sonra başkalarıyla daha da güzelleşiyor.

bu sebeple engel olan şey teklikten ziyade ruh halinizin ta kendisi olabilir.

insan birileriyle etkileşime girmek, anlatmak istiyor

Bu yüzden f tipi cezaevi koğuşu insan haklarına aykırı

Çok fazla yalnız kalmak ya da çevrende insanlar olsa da kafanın uyuştuğu birileri olmayınca yalnız hissetmek uzun vadede insan psikolojisini olumsuz etkiliyor

muazzam samimiyette bir duyuru. gelen cevapların bazıları da çok güzel. fava attım. ifadenin duruluğunu övmeye geldim ben ama çözüm dersen küçük caseleri geçici insanlarla doldurmayı deneyebilirsin. evini toparlayıp düzenleyeceksen tasarımdan anlayan bi arkadaşını çaya çağırıp fikrini al mesela, güzel içkiler bişiler ikram et. kankeyto ol demiyorum zor ama bu tarz, komşuluktur, bişi için bir araya gelmedir, insanlara da bir miktar verici olarak verimli ve mutlu zamanlar şeyap ne bileyim.

Anlayabilen, hissedebilen, duygudaşlık kurabilen bir varlığın görüş açısına girmediği sürece yaptığımız işler, deneyimlediğimiz yaşantılar bu kavanoz dipli dünyada bir şey ifade etmiyor çünkü.

zweig - satranç

Albert Camus Yabancı

Kırmızı pazartesi

Yaşar Kemal'in kısa romanları var Yılanı Öldürseler, Ağrı Dağı Efsanesi, Kuşlarda Gitti gibi.

dolaptan temaşe

marti, kucuk prens

Moskova’da Yanlış Anlama
Benim Hüzünlü Orospularım

gogol-palto, burun
kafka-bir köy doktoru
tahsin yücel-haney yaşamalı
adalet ağaoğlu-evcilik oyunu
tüm tragedyalar

Jakob von gunten

bir idam mahkumunun son günü

Uyuyan Adam - Georges Perec

Doğunun"Kafka"sı diye anılan Sadık Hidayet kitaplarını inceleyin isterseniz

Katip bartleby

Yaşlı adam ve deniz
Yabancı +1
Açlık- Knut Hamsun

Sait Faik bütün hikayeleri

The Matrix, LOTR, Shawshank Redemption, Forrest Gump gibi klasiklerin alayı.

Ama fazla bilindikler olmasın dersen The Invisible Guest öneririm.

@himmet dayı The Invisible Guest harikaydı, teşekkürler.

The Hater

Cube.

Çok iyi bir film mi, hayır ama izlemeye değer bence. İnsanın evrendeki anlam arayışıyla ilgili felsefi motifleri de olan, gerilimli, merak uyandırıcı bir film. Oyunculuklar biraz amatörce yalnız.

Evet.

Bence hayır.

Hayır. Ilgın ve merakın varsa iç.
Ben de hiç içmedim ve açıkçası hiç merak etmiyorum. Aksine kokusundan rahatsız oluyorum. Işin sağlık boyutuna hiç girmiyorum bile.

İçinde başka Bi güzel oluyor ama içmeyince de kötü olmuyor.

Bol bol eğlenceyi, normalde yapmayacağın şeyleri yapmayı, arkadaşlarınla bol bol duygusallaşmayı gülmeyi falan kaçırıyorsun.

niye denemiyorsun?

yeryüzünde başkalarının yaşayıp deneyimlediği bazı şeyleri yaşamamış oluyorsun.

bu yaşanmamışlığı eksiklik olarak görmüyorsan bir şey kaçırmamışsındır.

Hayir hic bir sey kaybetmiyorsun. Ama deneyebilirsin. Zaten deneyimce begenmeyeceksiN. Alkol tadi guzel oldugu icin icilen bir sey degil.

sanmam...iste karacigerin kullanim omrunu bi 10 sene uzatmissindir iste. yoksa su icen de hep ayni yere

Bana göre evet.
Güzel viskinin, romun, sıcak ve spor yapildiktan/is yapildiktan sonra icilen soğuk biranin, bazi kokteyllerin hepsinin yeri baska.

Kişiden kisiye değişir, bana göre alkol hic almayan kisi cok sey kacirir.

bir şey kaçırdığın yok hocam. tamamiyle senin tercihin.

alkol ortama göre güzel giden bir içecek. belki 10 kere içiyorsun birinde keyif alıyorsun öyle bir şey. kebapla aynı yani.

o sebeple kaçırdığın bir şey yok.

hiç içmediğin için evet.

Hiç de bir şey kacirmiyorsun.
Iğrenç. Sadece şekil yapmak için içiliyor.

Kaçırdıkların; içmeye başladıktan yaklaşık bir saat sonra söylemek isteyipte söylemediklerini söyleyipte rahatlamak, içinden geldiği gibi kendini kasmadan eğlenebilmek, deşarj olmak, yaşamayı-arkadaşlarını-sevgilini-karını o an yanında kim varsa işte daha çok sevdiğini anlayıp ona sevgi cümleleri kurmak. Üç saat sonra daha çok içme isteğiyle masadaki bütün alkollere saldırmak. Dört saat sonra mide bulantısıyla uyumaya çalışmak, kusmak yada sızmak. Sabah kalktığında deli gibi baş ağrısıyla kendine sövüp geceyi düşünmek, gecenin yarısını hatırlamayıp kötü birşey yapmadım yada saçmalamadım umarım diye paranoyaya girmek. Muhtemelen ilk içtiğinde başına gelecekler bunlar tabi ortamına da bağlı. Düzenli içmeye başladıktan sonra nerede durup nerede devam edeceğini öğrendikten sonra bunları nadir yaşayacaksın. Sonuç olarak dene tabiki pişman da olsan bir tecrübe olur.

hmm yani çok şey kaçırıyorsun diyemem ama bazen çok hoş oluyor insan sevdiklerinle beraber içerken böyle bir mutluluk geliyor, harika bir his :D bir kere bile olsa deneyimlemeni tavsiye ederim.

ben de hiç içmedim. içen çok arkadaşım var ama içmek hiç aklıma gelmedi. 17-18 yaşıma kadar içen kimseyi görmediğim için olabilir belki. bir şey kaçırdığını sanmıyorum

kaçırmıyorsun. zaten kaçırmışsın.

evet ve hayır. neden hoşlandığına bağlı

Neden içmediniz? Dini nedenlerden ötürü mü? Ben de sevmem. Midem kaldırmıyor.

hiç içmediysen iki bira bile yeterli olabilir hafif bir sarhoşluk yaşamak için. yani tam olarak en yakın tekele gidip 25-30 lira vererek yaşayabileceğin bir tecrübeden söz ediyoruz. haliyle çok şey kaçırdığını zannetmiyorum ama sarhoşluk ŞAHSİ FİKRİMCE herkesin en azından bir kere tecrübe etmesi gereken değişik bir his. yaşamayan çok şey mi kaçırmıştır? hayır. küçük bir şey yani, üzerinde düşünmeye değmez.

ben ilk kez 18 yaşımdayken içmiştim. arkadaş kadıköy'de bir mekana götürmüştü. buz gibiydi bira. tadını beğenmemiştim (ilk içişte alkolü seven kimse yoktur herhalde) ama hem dışarıda oturuyorduk hem de arkadaşımlaydım, haliyle güzel bir ortam vardı. çerezle fındıkla fıstıkla iki tane içiverdim. çok tatlı bir sarhoşluk yaşamıştım o gün. hafif gevşeme, rahatlama, her şeyin göze daha güzel görünmesi vs...

ama bu da biraz uyuşturucu gibi elbette, açıkçası alıştıktan sonra hem sarhoş olmak zorlaşıyor hem de sarhoş olsan bile ilk seferki gibi tatlı gelmiyor.

bence bi ara kap iki tane bira, al yanına çerezini, otur iç yavaş yavaş. hiçbir şey kaybetmezsin.

Zamanında alkol kullanıp bırakmış biri olarak söylüyorum kesinlikle bir şey kaçırmıyorsunuz ve doğru olanı yapıyorsunuz. Tekel ürünleri sağlığa zararlıdır zehirdir. Siroz, diyabet, obezite gibi hastalıkların en büyük sebeplerinden biridir. Alkol kana karıştığı andan itibaren iç organlarda tahribata sebep olabilir. Ayrıca suç oranları alkol kullanımıyla paralel olarak artış göstermektir.

Kesinlikle bişi kaçırmıyorsun
Matah bişi değil

Sırası geldiğinde kafayı bulamayanlar kesinlikle bir şeyler kaçırıyor. Sizin adınıza sizden rica ediyorum, şu hayatınızda bir kez olsun kafanız güzel olacak kadar için.

çeşitli sebeplerin vardır sanırım ama hiçbiri hiç içmemek için yeterince makul değildir. bence böyle düşünmek yerine yanında tuzlu atıştırmalıklarını da hazır ederek hemen koş bi şeyler iç. yavaş yavaş, güzellerinden başlayıp deneye deneye kaçırdığın şeylere yetişebilirsin. sevmezsen ya da kötü deneyim yaşarsan vazgeçip kaçma, ağırdan da al o yüzden. hadi inş.

The thing (1982)

Renkli degil ama etkilenirsin garanti 12 angry men

Bisikket hırsızları, siyah beyazdır fakat filmin hissi izleyene geçer

Gone girl de iyi bence veya prestige

Sleuth (70ler)

Young Frankenstein
The Apartment

Ocean s eleven in orjinal versiyonu.

Heat

Ronin

True romance

Road house

Great escape

Yedi silahşörler

Sara ya iki katır

Butch cassidy and sundance kış

Point break ilk versiyonu

Aşk denizi

Başkanın adamları

The deer hunter

Cape fear( Robert de niro lu versiyon)

Bir Zamanlar Amerika
Kasabanın Sırrı

Smoke (1995)

Etkileyici denebilir mi, emin değilim. Filmin hikayesi bile silindi aklımdan. Sadece bende çok hoş izlenimler bıraktığını hatırlıyorum. Karakterler çok hayatından içinden, çok samimi gelmişti bana. Farklı bir tadı vardı bu filmin. En sevdiğim filmlerden biri sanırım.

12 angry man (1957) +1

Ingmar Bergman filmlerine de bakabilirsiniz, misal Persona (1966)

merak duygusu? bilemiyorum bu varoluşsal kaygı çok su kaldıracak bir konu. üstüne konuşulacak bir çok bakış açısı var.

hiç vslla

Bana kalırsa hayatta olan herkesin ona yaşama hevesi aşılayan nedenleri, geleceğe ilişkin ifade edilmemiş umutları ya da en azından, ıstırap verici de olsa hayatını sürdürmeyi onun için bir gereklilik haline getiren, kendisini sorumlu hissettiği bağlılıkları vardır. Bunlar tamamen duygusal şeyler, makul bir varoluş gerekçesi yok kimsenin. En sonunda bütün çırpınışlarımız hiçliğe gidiyor, burada mantık aranır mı? Duygularımız yaşatıyor bizi: arzularımız, umutlarımız, sorumluluklarımız... Mantığın bakış açısından hepsi en nihayetinde beyhude, boşuna. Bunu bile bile yaşıyoruz. Çünkü eylemimizi belirleyen şey bizi yaşamın boşunalığına dair bilinç sahibi kılan akıl yürütmelerimiz değil. Akıl sadece amaçlara uygun araçları tayin eden bir yeti, eylemlerimizi duygularımızla seçiyoruz. Duygularınız size yaşamaya değer bir şeylerin varolduğunu fısıldıyorsa, mantığınız kendi köşesinde istediği kadar hiççilik oynayabilir, siz yine de hayatta olmayı yeğlersiniz.

Çünkü neden yaşamayalım?

www.youtube.com

Sevdiğim bir kadın ve zaman zaman tattığım anlık mutluluklar var. Yaşamamanın nasıl bir şey olduğunu bilmiyorum, ben de çoğunluk gibi gün geçiriyorum.

neden varız? varlık var mıdır? tanrı var mıdır? tanrı varsa ve her şeye gücü yetiyorsa bizim gibi sınırlı varlıkların olduğu bir şeyi neden yarattı?

bazı soruların cevabı malesef yok yaşadığımız kainatta. cevap olarak var yok %50 %50 ihtimal varsa düşünmenin de önemi yoktur.

Hava burda soğuk. parmaklarım üşüyor. ayın dördünde sınava gireceğim onun stresi var. bu sene artık amuda durabilmek ve sırbistanı ziyaret etmek istiyorum.

Sebebi yok Tanrının yazmış olduğu romanının bir parçası gibiyiz ve sahnede onun filmine renk katmak için oynuyoruz .

ben almanya'ya yerleşebilme hayaliyle yaşıyorum.

bildiğim tek şey "var olmak". insan o yüzden sebep bulmakta çok zorlanmıyor bence. o olmasın, başka bir şey olur.

yuvarlanıyoruz işte bi şekilde. taş çatlasa yaşayacağımız 100 yıl zaten, çok da zorlamanın anlamı yok bana kalırsa.

azra erhat mitoloji sözlüğü var her karaktere ait hikayeleri kabaca bulabilirsiniz, ansiklopedi formatında.

Edith Hamilton'ın "Mitologya"sı okunabilir. Ansiklopedi biçiminde değil ama mitolojik karakterleri ve içinde yer aldıkları öyküleri özet halinde aktaran bir kitap.

Yukarıda önerilen iki kitap da çok iyidir, Mitologya gayet keyifle okunur. Bir de baskısı yok ama bazen kitapçılardan çıkıyor, Pierre Grimal'ın Mitoloji Sözlüğü (Kabalcı) gayet güzel.

Sefik can: antik yunan mitolojisi

ilyada ve odysseia'yı arıyorsun.

@anna sun hayır aramıyorum, bayağı önceden bulmuştum. aradığım düzyazı hikaye tarzı bir anlatım, yukarıda disney ansiklopedisi örneği vermiştim onun gibi

indirgemek?

Vulgarize etmek?

8 bucuk, citizen kane

The Prestige

The Shawshank Redemption

The Godfather I

Braveheart ve The Shawshank Redemption arasında gidip gelirim.

Once Upon a Time in America

schindler's list

1 numaram hep Gladyatör oldu

Rumble Fish.

The Godfather

The Godfather

interstellar

goodfellas sanki

Buz Devri 3

bu soruya dogville, kingdom of heaven ve lord of the rings derdim. ucunden 1'ini soylerdim ne zaman sorulsam.

The departed

The Matrix

the godfather

Lord of the rings, interstellar, intouchables

Life is beatiful ve
yeşil rehber(İngilizcesi unuttum)

The Matrix

Heat

Gazap Ateşi

Seyhan Karabay mı acep çok severek dinlediğim, aklıma gelen o var.

www.youtube.com

Seyhan Karabay & Kardaşlar.

Muhtemelen tutturamayacağım ama bi şansımı deneyeyim: www.youtube.com

yess, seyhan karabay ve kardaşlar. teşekkürler hepinize.

ben acı çekerek ölmekten korkuyorum. normal ölüm olacaksa, 2 saniyede gerçekleşecekse her türlü gelebilir.

günümüzde ölümlerin % 92 si uykuda oluyormuş. :-)
umarım bende de öyle olur.

ben de acı olayından korkuyorum yoksa dünyada varlığım devam etmeyecek korkusu yok bende.
@ankarakecisi abi dilekte bulunacaksan doğru bulun bari.o istatistik acı içindeki hasta ve yaşlılar için de geçerlidir :)

Aksi mümkün mü? Bu dünyadaki ömrünüzün sonrasına dair düşünceniz ne olursa olsun, yaşam boyunca deneyimleyebileceğiniz her şeyin ötesinde bir olgu ölüm, insan yaşamının en büyük karanlığı. Ben korkuyorum, her ne biçimde olursa olsun, acı verici ya da değil, ardından gelecek sonsuz bir yaşamın umudu olsun veya olmasın, deli gibi korkuyorum ölümden. Bu hayattaki en ilkel, en kökleşmiş kaygısı yaşamak olan canlılarız. Ölüm gerçeğiyle barışıksanız ya çok sıra dışı bir düşünce yapısına sahipsinizdir ve yaşama güdünüzü düşüncelerinizle susturmayı becerebiliyorsunuzdur ya da ölümün şu anın sorunu olmadığının içten içe farkında olarak rahatça atıp tutuyorsunuzdur. Bir olasılık daha var: Hayatınız size öylesine ıstırap veriyordur ki, yaşarken yüzleştiğiniz sıkıntıların dehşeti ölüm karşısında gösterdiğiniz içgüdüsel kaçınmadan daha ağır basar; yangında diri diri yanmaktansa kendinizi binadan aşağı bırakmayı yeğlersiniz.

Ben de saçma bir şekilde ölmekten çok korkuyorum. Başıma yolda birşey düşmesinden, yemekten zehirlenmekten ya da bilmediğim bir alerjimin çıkmasından, yanlış tedaviden falan. Çok korkuyorum ulan.

etna +1

acısız bir ölüm varsa her an gelebilir ama acı çekmekten korkuyorum. ve sanıyorum ki insanlar ölmekten değil ya acı çekmekten korkuyorlar ya da ölümden sonraki belirsizlikten.

ölümden sonra hayatın var olduğunu kesin olarak bilseydik yine de korkar mıydık ölümden?

Ölüm anında hissedeceklerimden ve düşüneceklerimden korkuyorum. Ölmekte olduğumun bilincine varmadan ölürüm umarım. Bir de bütün hayatın gözlerinin önünden film şeridi gibi geçiyor, o anda bir saniye bir gün gibi hissediliyor diyorlar, hepten aklım uçuyor. Ölümden sonrasını düşünmemeye çalışıyorum. Muhtemelen bir şey yok, varsa da biz hissetmeyecegiz. Yok olma fikri korkutmuyor ya da canımı sıkmıyor, onu da geride kalanlar düşünsün. Ben hayattayken başkalarının yokluğunun acısını cekecegim, başkaları da benimkini çekecek muhtemelen. Ölüm yaşayanlar için büyük bir ıstırap ama ölene bir zararı olduğunu sanmıyorum. Yine de o ölüm anı beni dehşete düşürüyor. Uykuya dalmak gibidir umarım.

kaza beladan korkmuyorum. hani ay hastalık çıkar ay araba çarpar vs korkum yok. ama bir gun kesinlikle öleceğimi bilmek korkutuyor. kaçış yok. iyi kotu er ya da geç kesin ölücez ya çok korkunç. sonrası belirsiz. kapkaranlık. surekli düşünüyorum zaten, kurtulamıyorum bu düşünceden. eğer erken ölmezsek ailemizdekilerin ölümlerine de ayni kesinlikle sahit olucaz. bilmiyorum bunlarla nasil bas edilir. kesin ya yuzde yuz... ilerde sevdiklerimizi kaybedecegimiz günler var ve ben simdiden bunları düşünmeden edemiyorum mesela. mutluluk falan bomboş geliyor. bir gün bahsettiğim her şey 'yarın' gerçekleşiyor olacak ve belki o gün bugün. nasıl korkulmaz, nasıl mutlu huzurlu olunur düşünemiyorum ben. benimki sağlıksız bi takıntı olabilir ama bahsettiklerim baya gerçekten olacak şeyler.

Ama acı çekmeden encrypted-tbn0.gstatic.com

Ölmek değil ama sürünmek korkutucu

tabii ki korkuyorum, daha korkunç ne olabilir

Bir bilinmezlige dogru gidiyoruz dolayisiyla korutucu evet. Konuyla ilgili elimizdeki tek sey dini kitaplar, onlar da ucu acik bir suru aforizmayla dolu. Hayirlisi artik..

huçi kuçi +1
hazen +1

Acı çekip sürünerek ölmek çok kötü. Kanser olup acı çekmek ve bu hastalıkla 5-10 yıl yaşamak ürkütücü bana göre ya da dağda ayı saldırısı sonucu ölmek, trafik kazasında araç içinde sıkışıp saatlerce acı çekip ölmek bunlar ürkütücü.

En güzeli bence soba zehirlenmesi uykuya dalıp küt gidiyorsun.(bilemiyıorum nasıl bir ölüm)

Rahmetlik ananemim bir duası vardı."allah'ım sen benim canımı birden al." rahmetlik pazara giderken kalp krizi geçirdi, düştü ve vefat etti. çok çabuk ölmüştü. duası kabul oldu.

Ölüm anında hissedeceklerimden ve düşüneceklerimden korkuyorum. Ölmekte olduğumun bilincine varmadan ölürüm umarım. +1

Acı çekmeden ve bir şey hissetmeden ölmeyi isterim. Ölüm kavramından korkmuyorum, yani ölmekten değil yakınlarımın ölmesinden daha çok korkuyorum.

Açlık- Knut Hamsun
Okuduğumda kıştı ve kütüphanede okuyup bitirmiştim, çıkışta karanlıkta yol boyu ağlamıştım, parmak bölümünü hatırlaya hatırlaya. Bunun dışında ise:
Onca Yoksulluk Varken
Katip Bartlebly
Momo
Fareler ve İnsanlar

daha önce yazılmış olanlardan açlık ve momo için +1 eklemek isterim öncelikle, ben de bu ikisini çok sevdim. momo'yu bitirdiğimde hüngür hüngür ağladım ben çok duygulandığım için, 26 yaşında herifim.

bunlar dışında tatar çölü'nü önerebilirim. tam olarak "ufku iki katına çıkaran ince kitaplar" kategorisinde muazzam bir eser.

onun dışında belki çok klasik olacak bu ama 1984-biz ikilisini de herkesin okuması gerektiğini düşünüyorum.

Sol Ayağım
Pal Sokağı Çocukları
Satranç
Fareler ve İnsanlar
Martin Eden
Parfümüm Dansı
Alamut
İnsan Ne ile Yaşar?
Oblomov
Hayvan Çiftliği
1984
Uçurtma Avcısı
İnce Memed
Kuyucaklı Yusuf
Cemile (Aytmatov)
Serenad

Körleşme
Dorian Gray in Portresi
Katya'nın Yazı

Eduardo Galeano'nun da tüm kitapları.
Jose Saramago da tüm kitapları ile sayılır ama Kabil en etlileyicilerden.

Panait istriati

Vakıf serisi
Androidler elektrikli koyun düşler mi
Kaplan kaplan
Körlük
Kurt kanunu
Rızanın imalatı
Bitmeyen savaş

Varoluşçuluk, Jean Paul Sartre

Çeşitli açılardan bana ilham veren başka kitaplar da oldu elbette ancak insan hayatını yorumlama biçimimi en derinden etkileyen kitap buydu.

ince memed
beyaz gemi
toprak ana
gün olur asra bedel
kaplumbağalar

Martin Eden
Fareler ve İnsanlar


Kötü Çocuk Türk'ü lisede okuyunca çok şaşırmıştım ve etkilenmiştim. Çünkü sayfalar boyunca Orhan Gencebay, Ferdi Tayfur ve İbrahim Tatlıses'in arabesk şarkılarıyla hem bu kültürü inceliyor hem sosyolojik çıkarımlarda bulunuyordu. Elimdeki akademik bir kitap değildi fakat çok kişilerce altkültür olarak görülen, içinde kendini façalayan insanların bulunduğu arabeskin böyle kaliteli bir kitapta yer alması ufuk açıcıydı benim için. Sonra arabesk ve aklıma gelebilecek her konu üzerinde çok çeşitli müstakil araştırmaların olduğunu öğrendim, biraz daha şaşırdım :)

Martin eden
Bozkırkurdu
Şato

Tutunamayanlar
Sevgili Arsız Ölüm
Yalnızız
Dost-Yaşamasız

Engin Geçtan - Hayat

kara kitap. kabus kadar karanlık bir kitaptı. esrarengiz, puslu değişik bir kitap. en çok etkilendiğim kitaplardan biridir.

diğeri de 1984 tabi ki. cep kitabından koleksiyon versiyonuna kadar bir sürü baskısı var evde.

puslu kıtalar atlası ve suskunlar, ihsan oktay anar’dan.

bir de carn, çarpıcı bir romandı.

tolstoy- hacı murat

ve tabii ki

victor hugo- sefiller

Tekrar ettiklerim olacaktır ama

Catch 22
Flowers for Algernon
Vakıf serisi
Kumsalda
Denizler altında 20000 fersah (çocukken aklımı alan kitap)
Yer açın! Yer açın!
Sonsuzluğun sonu
Tembellik hakkı

Kesin İnançlılar (Hofer)
Martin Eden
1984
Yabancı (Camus)
Fedailerin Kalesi Alamut (Bu kitaptaki tasvirleri unutamıyorum. Adeta o ortama ışınlanıyordum okurken)
Bozkurtların Ölümü
Ruh Adam (Bayağı enteresan bir kitaptı. Çok fanı değilim ama bazı sahneler etkileyiciydi)
Kürk Mantolu Madonna (Bu kadar ayağa düştüğü hâlde bu kadar kaliteli olacağını düşünmezdim)
Aytmatov’un çoğu kitabı

Komedi mi?
La soupe aux choux geldi aklıma

@yarey yok bilimkurgu, ciddili, gerilim tarzi hatta, tum murettebat kel

Dante 01 olabilir mi?

teksen niye kulaklık takmıyorsun önce herkesin aklına gelen bu soruyu sorayım.
çünkü ne kadar uzağa kaçıcam insanlardan desen de oraya gelip oturmak isteyen biri sesi duyup sen fark bile etmeden giderse sana sövebilir. bu da seni düşünceli ama farkında olmadan dallama yapar.

Hayata Ziraat'ten emekli, bakkala bile kravat takıp giden Nuri Bey gibi bakan biri olarak cevap veriyorum. Evet yapar. Kulaklık neyinize yetmiyor?

Konuşma sesinin şiddetini aşmazsanız bence sorun yok. Ben olsam kulaklıkla dinlerdim ama. Rahatsızlık verecek kadar sesi açmazdım zaten ama o ses şiddeti de beni tatmin etmezdi, o yüzden kulaklık tercih ederdim.

Kulaklık yerine hoparlör tercih etme nedenim müziğin yanı sıra dışarının seslerini de duymak istemem, özellikle de dalgaların sesini.

Başkalarınıda eğlencesine davet etmekten çekinmeyen, eğlenceli ve pozitif olma gayesinde biri yapar.

Başkalarına temas eden her şeyiniz rahatsız edebilir. Dinlediğiniz müziğin sesi, konuşma sesiniz, sigara dumanınız, telefon ışığınız, ağız kokunuz, parfüm kokunuz vs.

Kamusal alanda herkese duyurarak müzik dinleyenlerin genellikle kendini ıspatlama alt metniyle hareket ettiğini de düşünüyorum.

Dalga sesler için dış sesi aktaran kulaklıklar tercih edilebilir.

Günbür gümbür açmayacağını söylemişsin. Rahatsız olan dibine değil biraz daha uzağa geçer oturur. Müzik dinlemek hakkınız. Kulaklıkla dinlemek zorunda değilsiniz.

Konuşma sesini geçmediği sürece açın gitsin, bir ekşi sözlük yazarı gelip de hede hödö derse ağzına bir tane vurup yollayın bilgisayarının başına. Dikkatli vurun, sivilceli yerine gelirse patlar, darp raporu falan alırlar.

ben bunu sık sık yaparım. milletin dibine girmeden, sesi de çok açmadan kendi kendime hoparlorumle dinlerim bir şikayet almadım.

ben ve tanıdığım diğer tüm insanlar, ''allahın kekosu'' yorumunu yaptıktan sonra mümkünse uzaklaşma yoluna gidiyoruz.

dalga sesini duyacak kadar az acacaksan senden mbaska kimse duymaz zaten. ama fazla ses acacaksan ben sana maganda gozuyle bakardim.

Ben sorun etmezdim öyle dinleyen birine denk gelsem.

dinle ya ne olacak, kesinlikle görgüsüzlük değil bu. hem bluetooth hoparlörler ne amaçla üretildi ki başka, evimizde dinleyelim diye mi? herhalde dışarıda dinleyeceğiz.

ben istanbul'un bilumum sahil ve parklarında, kamplarda vs hep müzik açarım, arkadaşlarım açar, oraya gelen başkaları da açar. bugüne kadar kimse ne bize laf etti, ne de biz birilerinden en ufak rahatsız olduk. zaten biraz uzaklaştığında ses hiç duyulmuyor bile. kendin de deneyebilirsin.

bazen özellikle yaylalarda bangır bangır -bence kalitesiz- müzikler açan dayılar oluyor, arabadan açıyorlar hatta. elbette hoş değil ama senin durumla karşılaştırılamaz bu. ses seviyesi önemli bir kriter.

Yakınınıza gelip de sizden daha çok ses çıkaran bir cihazla hiç haz etmeyeceğiniz bir müzik türünü dinleyecek birileri olursa, şikayet etme hakkınızı kendi elinizle en baştan kaybetmiş olursunuz.

Lütfen sahillerde, kamp alanlarında, piknik alanlarında, aracınızda cam açıkken yüksek ses ile müzik dinlemeyin.

bangır bangır açmayacaksan aç dinle. insanları ses seviyesiyle rahatsız etmeyecekse yalnızca müzik duyduğu için rahatsız olacak varsa da siktirsin başka yerde otursun.